Een paar dagen op Juist is echt heerlijk. We treffen vrienden en de kids hebben plezier, overdag lekker spelen en krabben vangen. ’s Avonds borrelen we met de volwassenen op een van de boten. Hoe erg gaan we de rondzit van de Jeanneau missen? Heel erg … er passen 8 (!) volwassenen op. Daar kan onze Feeling 346di niet aan tippen. Maar goed, ook na drie nachten op Juist wordt het weer tijd om door te gaan. We hebben een redelijk goed weervenster om door te zeilen naar Borkum. Onderweg is het stralend zonnig. We krijgen een telefoontje vanaf de Senang: zullen we een tijstop maken op het Borkumer Watt? En dat doen we. Met de havens van Borkum al bijna in zicht, zoeken we een plekje naast de geul. Anker uit en wachten maar.
Gescheiden door een geul
En terwijl we de dieptemeter zien aftellen, trekt de lucht dicht. Brrrr, koud. Slechte nachten beginnen op te spelen en wachten duurt lang. Was dit wel een goed idee? Als er nog zo’n 10cm water staat stapt Johan van boord. Nils slaapt, Else is lekker aan het spelen, dus ook ik (Nienke) stap met een camera van de boot. Ik loop naar de Senang die verderop ligt. Maar valt dat even vies tegen… We blijken elk aan een kant van een geultje te liggen. Een geultje met een verraderlijk sterke stroming. Ik vind een weg naar de overkant, maar echt verantwoord is het niet. Tot mijn navel in het water bagger ik door de gladde blubber. Als ik terug loop stroomt het nog harder in de geul, niet voor herhaling vatbaar.
Nils zijn eerste stappen
Onze Jeanneau ligt op een zandplaat. Ze valt iets scheef droog. Het is echt behoorlijk koud dus jassen aan bij de korte broek. Else van boord en samen de plaat verkennen. Hier en daar een schelp, maar echt veel is er niet te zien. Hindert niet, het is heerlijk om zo op het Wad te zijn. Het gevoel van vrijheid, ondanks de kou. Else moet er eerst wat in komen, maar ziet al snel de lol van het schelpen en beestjes zoeken. Hoewel … beestjes?! Ieuw. Daarin lijkt Else duidelijk meer op haar vader dan op mij: Else moet niks van beestjes hebben. Zodra Nils wakker wordt trekken we hem ook een jasje aan en nemen we hem mee de plaat op. Ik zet hem op de grond en zo doet Nils zowaar zijn eerste stappen (aan de hand) op het Wad. Fantastisch.
Als het water terug komt is het weer wachten geblazen. We zijn koud en de haven is dichtbij. Inmiddels is het flink gaan waaien en is aanleggen een uitdaging geworden. We kennen de kwaliteit van de steigers, dus willen ook geen risico’s nemen met het oog op uitstekend metaal. Als we liggen slaken we een zucht. Dit was het voor vandaag. Vroeg op bed en dan morgen weer verder. Het einde van de vakantie is in zicht.
