Thuishaven – Leeuwarden – Dokkum – Lauwersoog
Zaterdag 25 juli 2015. De eerste dag van onze vakantie en … storm op komst! Na dagen lang analyseren van windvoorspellingen waren we er over uit: rond het middaguur los en dan zo ver mogelijk Friesland in, bij voorkeur voorbij Heech. Dan bij Sneek de storm afwachten en daarna verder door. Door de storm, de windvoorspellingen en doodtij was Lauwersoog namelijk het beste startpunt voor onze zwerftocht over het Wad dit jaar. En dat betekent vanaf de thuishaven een flinke tocht door Friesland, die we zo snel mogelijk achter de rug wilden hebben.
Storm uitzitten
Plannen hebben is leuk, maar op zo’n eerste vakantiedag komen wij altijd wat moeilijk van huis. Als we halverwege de middag aankomen bij de boot, begint het al flink te dreigen. Tijdens het inladen van de eerste spullen vallen ook de eerste druppen en halverwege het uitladen van de auto barst de bui los. Johan komt aan boord en we gaan de storm uitzitten. Alle landvasten controleren, fenders nog even verhangen en afwachten wat de bui gaat brengen.
En dat is niet mals. Zo dicht bij het IJsselmeer gaat het er behoorlijk heftig aan toe. Masten staan heen en weer te zwaaien als een bos rietjes in de wind. Hier en daar gaat een dektent aan flarden en verderop valt zelfs een rolfok niet meer te redden, hoewel door vijf man sterk wel geprobeerd. Na een paar uren wachten gaat de storm langzaam aan weer liggen. We laden de boot verder in en besluiten in de thuishaven te overnachten. Zondag vertrekken, om voorbij Leeuwarden te komen.
Op de zondagochtend is er niks meer te merken van de storm die zo’n 12 uur eerder nog huishield in de haven. Stille getuigen zijn afgewaaide takken, een kapotte rolfok en er zullen ongetwijfeld meer ligplaatshouders een telefoontje naar hun verzekeraar gepleegd hebben toen ze hun boot aantroffen (ondanks de inzet van aanwezige havengasten en de havenmeester om schade te beperken). We beginnen vol goede moed aan de lange tocht.
Boodschappen in Goutum
De tocht naar Lauwersoog is altijd een ‘moetje’. We wilden dit jaar eigen bij Kornwerderzand er uit en dan via het Kimstergat naar Ameland. Helaas is het doodtij en dat geeft ons in het Kimstergat simpelweg te weinig kielspeling, zeker met de golven die er mogelijk staan door de harde wind. Birdaard is dan ook het doel voor deze tocht, om in elk geval maar voorbij Leeuwarden te zijn.
Maar helaas… Bij de Drachtsterbrug krijgen we dubbel rood. Andere jachten keren om en hier en daar wordt iets geroepen. “Spoorbrug is stuk!” “Draait vandaag niet meer!” We leggen aan om uit te zoeken wat er aan de hand is. Een stel met twee kids dat al ligt te wachten heeft contact gehad met de brugwachter via de Marifoon. Er komt slechts sumiere informatie, maar de boodschap is: de spoorbrug is gestremd, er wordt aan gewerkt, maar de verwachting is dat het vanavond laat pas opgelost is.
We besluiten in Goutum (Jumbo Zuiderburen) even boodschappen te doen en dan een plekje te zoeken voor de nacht. De bemanning van de Hunter doet hetzelfde. We besluiten een plekje te zoeken bij de Froskepôle. Daar zijn alle ligplekken die er ooit waren verwijderd. Mag je nu wel of niet aanleggen? We improviseren wat en hebben een mooi plekje voor de nacht. Intussen begint het weer te regenen.
Ondertussen berichten de lokale nieuwsmedia dat de stremming van de spoorbrug opgelost is. Duidelijk niet gericht op de watersporters, de trein kan welliswaar weer over de brug, maar voor scheepvaartverkeer is het bericht nog onveranderd: gestremd tot nader bericht. ’s Avonds om een uur of negen verschijnt bij de scheepvaarberichten van de provincie Fryslân eindelijk het verlossende nieuws: stremming verholpen. Fijn! Morgen verder.
Doorweekt naar Dokkum
In kolonne gaan we Leeuwarden door. Vooral de grote bruggen voor Leeuwarden zorgen altijd voor enige frustratie. Wachten, wachten, wachten. Vervolgens de hoofdprijs betalen om Leeuwarden door te mogen, maar de tocht door de stad is en blijft mooi. Jammer van het weer! Deze dag blijft het regenpak aan. Helaas blijkt Johan zijn jas niet meer geheel waterdicht.
We willen door, want we hadden voor deze maandag Lauwersoog als eindbestemming ‘gepland’. Dat blijkt helaas al snel onhaalbaar. Eenmaal in Dokkum is het bijna etenstijd. Ik (Nienke) wil wel door, maar Johan is er klaar mee. Ook de Hunter, waar we nog altijd mee opvaren, wil graag in Dokkum overnachten. We zoeken een plekje langs de bolwerken, tussen de beide molens. Johan ziet een gaatje dat precies moet passen en met wat rustig manoeuvreren liggen we goed voor de nacht. De Hunter komt langszij, gezellig. Johan zet de kuiptent op en de kids van de Hunter komen bij ons aan boord met Else knutselen. De mannen halen pizza’s en we eten met z’n allen.
Verwaaid op Lauwersoog
Dinsdag. Oh help, alweer dinsdag en nog altijd niet op zout water! Lauwersoog wordt het doel voor vandaag en laten we verstandig zijn (ook met het oog op de weersvoorspellingen), een rustdag bij Het Booze Wijf.
De Zuider Ee (Suder Ie) van Dokkum naar het Lauwersmeer is een prachtig vaarwater. De wind haalt aan en op het Lauwersmeer hebben we flink de sokken er in. Vlak voor de haveningang strijken we de zeilen en we vinden een mooi plekje aan de kade bij de speeltuin. Jachthaven Het Booze Wijf heeft veel faciliteiten, doordat er ook bungalows en een camping bij zitten. Een hele plaza, met supermarkt en veel speelgelegenheid. Ideaal voor een rustdag.
Maar het weer zit niet mee en één rustdag worden er twee. Verwaaid op Lauwersoog. Tussen de buien door kan Else zo nu en dan naar de speeltuin en we halen wat laatste boodschappen bij de watersportzaak in de vissershaven. Na twijfelen over de volgende bestemming (Schiermonnikoog en dan het Nederlandse Wad of toch naar Borkum…), besluiten we vrijdagochtend het vroege tij naar Borkum te pakken. Dan moeten we vertrekken voor de sluis bediend wordt, dus donderdagmiddag nemen we afscheid van onze nieuwe vrienden met de Hunter en vertrekken we naar de buitenhaven van Lauwersoog. Eindelijk: zout water!
